دامپروری ایران

تاریخچه و زیست شناسی بوقلمون

نخستین بار بوقلمون در مکزیک توسط جهان گردان اروپایی مشاهده شد و آنرا با خود به اروپا بردند پس از آن تا سال 1500 میلادی در ایتالیا، فرانسه و اگلستان بوقلمون پرورش داده میشد. با کشف آمریکا مهاجران به خوبی با این پرنده و مزه آن آشنائی داشتند لذا به سرعت پرورش و مصرف بوقلمون در آمریکا گسترش یافت به طوری که هم اکنون ایالات متحده و اتحادیه اروپا به ترتیب اولین و دومین تولید کننده و نیز مصرف کننده گوشت بوقلمون در دنیا می باشند. پیشرفت علوم ژنتیک، تغذیه و مدیریت و تاثیر آنها بر پرورش بوقلمون سبب شد تا پرورش بوقلمون از حالت سنتی خارج شده وگونه جدیدی از بوقلمون های صنعتی بوجود آید که گوشت آن حاوی پروتئین زیاد و چربی و کلسترول کمی می باشد.

بوقلمون در ماه

بوقلمون را می توان در کره ماه نیز صرف کرد وقتی که آرمسترانگ و آلدرین دو فضانورد آمریکایی بر روی کره ماه پا گذارند اولین غذائی که در آنجا خوردند گوشت سوخاری بوقلمون بود.

اگر می خواهید اطلاعات جالبی نیز در مورد

گوسفندان بدست آورید حتما کلیک کنید

تاریخچه نگهداری بوقلمون در ایران

در ایران نیز تا پیش از دوره صفویه بوقلمون یافت نمی شد. اولین بار ارامنه ای که برای تجارت از ایران به اروپا رفتند بوقلمون اهلی را به ایران آوردند و آن را به شاه عباس تقدیم کردند چون شاه خیلی خوشش آمد دستور داد تا تخم بوقلمون را در خانه های ارامنه تقسیم کنند زیرا آنها بهتر از جوجه ها مراقبت میکردند در عوض می بایست سالی یک عدد بوقلمون به شاه تقدیم میکردند. ارامنه چون دیدند قبول پرورش بوقلمون مانند پرورش خروس اخته (که بیشتر به پرورش و تکثیر آن پرداخته بودند) برای آنها مالیات جدیدی خواهد داشت لذا در پرورش آن مسامحه کردند، و بدین ترتیب مقدار زیادی از آنها تلف شدند.بوقلمون از کشور مکزیک به تمام جهان راه یافته در حالی که از نام آن، اینگونه به نظر می رسد که منشأ آن کشور ترکیه است. (turkey)

مقدمه ای بر بوقلمون

منشأ اصلی بوقلمون از آمریکای لاتین و مکزیک بوده و در حال حاضر نیز بوقلمون های وحشی که قادر به پرواز هستند در مناطق جنگلی وجود دارند. اصلاح نژاد بوقلمون از چندین دهه گذشته در کشورهای صاحب نام صورت گرفته و در حال حاضر به اسامی تجاری مختلفی در نقاط مختلف دنیا عرضه می گردد که هر کدام دارای خصوصیات جداگانه می باشد و عموماً به سه دسته متوسط، نیم سنگین و سنگین تقسیم می شوند،پرورش بوقلمون های گوشتی و رسانیدن به وزن ایده ال در زمان مقرر مستم ارائه مدیریت صحیح، جیره بالانس شده از حیث سطح انرژی و پروتئین و مکمل های ویتامین و معدنی متناسب با سن پرنده می باشد.

طبقه بندی بوقلمون از نظر جانور شناسی

بوقلمون ها در طبقه بندی جانوری جز راسته گالی فرمیس زیر راسته گالی تیره فازیانیده تحت تیره مله اگریدین و جنس مله اگریس گالوپا می باشد. در تحت تیره مله اگریدین دو نوع بوقلمون بنام های اگریو خازیس و اوسلاتاو مله اگریس گالوپا شناسایی شده است.

مختصری از فیزیولوژی بوقلمون

تعداد کروموزوم های آن 82 عدد می باشد. تعداد ضربان قلب 200 تا 250 در دقیقه است، دستگاه گوارش بوقلمون شبیه به ماکیان بوده فقط در اندازه متفاوت است، دستگاه تولید مثل بوقلمون شباهت زیادی با ماکیان داشته و با غاز و اردک در عدم وجود  قضیب اختلاف دارد. اسپرم ها 5 تا 7 روز در مجرای تناسلی جنس ماده زنده باقی می ماند، شروع تخمگذاری در بوقلمون ها 230 تا 240 روزگی است، از طرز گرفتن شاهپرها در بال می توان به نر و ماده بودن بوقلمون ها پی برد، قطع بال در بوقلمون از  1 تا 10 روزگی انجام می گیرد، نوک چینی جهت جلوگیری از کانیبالیزم در 2 تا 5 هفتگی انجام می گیرد

اندام شناسی

بوقلمون پرنده ایست که دارای جثه ای نسبتا درشت می باشد. بطور معمول وزن متوسط این پرنده در سنین بلوغ در نژاد درشت جثه نر حدود 10 تا 14 کیلوگرم و ماده این نژاد بین 7 تا 8 کیلوگرم و در نژادهای ریز جثه نر حدود 8 کیلوگرم و ماده حدود 5 کیلوگرم است. چنانکه ملاحظه می شود وزن جنس ماده در هر دو نژاد به مقدار قابل ملاحظه ای کمتر از نرهای همان نژاد است و شکل جنس ماده نیز ظریف تر و باریک تر از پرنده نر است.سر حیوان نسبت به جثه، در مقام مقایسه با سایر پرندگان، کمتر از متوسط است و پوشیده از پوستی چین و کرکدار می باشد. در عقب سوراخ های بینی در جنس نر زائده ای گوشتی شکل وجود دارد که در حال عادی قریب به 5 سانتی متر و در مواقع تظاهرات و تمایلات جنسی به 10 سانتی متر می رسد. معتقدند که این زائده و سایر زوائد ریز و درشت گوشتی که در قسمت های بدون پر یا کم پر حیوان وجود دارد نوعی وسیله حسی و مظهر واکنش های حسی حیوان است. زیر گردن بوقلمون نیز پرده ای گوشتی شبیه به غبغب مشاهده می شود. پوست پشت سر حیوان از جمله زائده بزرگ در مواقع ابراز تمایلات حسی بخصوص جنسی، رنگ های مختلف به خود می گیرد ولی در حالت عادی قرمز گلی رنگ است.در روی سینه بوقلمون ها دسته ای موی سخت وجود دارد که رشته

های آن مانند سیم های فولادی نازک به نظر می رسد. این موها در سنین 2 تا 3 سالگی بدین شکل ظاهر می شوند. در جنس نر پرهای دم به علت داشتن عضلات نسبتا قوی می تواند بصورت چتر (بخصوص در مواقع ابراز تمایلات جنسی) درآید که بوقلمون نیز مانند طاووس از این نظر شهرت دارد.

تیپ ظاهری

سر

سر یا بدون پر با رنگی متمایل به آبی حاوی گره های متراکم گوشتی قرمز است.

چشم ها

در بوقلمون ها عنبیه قرمز مایل به قهوه ای و مردمک سیاه زنگ است، چشم ها دارای سه پلک داخلی و خارجی هستند.

منقار

سخت و شاخی بوده و دو منفذ تنفسی پرنده به صورت افقی در انتها و بالای آن قرار دارند.

گردن

نسبتا طویل و کمی به پشت خمیده است در زیر منقار یک پرده گوشتی شبیه غبغب وجود دارد که تا نیمه گردن ادامه دارد.

سینه

ابعاد سینه در انواع بوقلمون ها متفاوت است، در ناحیه سینه جنس نر در سن 8 تا 9 ماهگی موهای زبر سیاه رنگی روییده است.

پشت

طویل و از امتداد شانه ها به طرف دم کمی محدب می باشد.

دم :

دم طویل کمی افتاده و جمع شده به نظر می آید.

ساق پا

ساق پا بلند، قوی و بدون پر است، رنگ آن از قرمز تا ارغوانی سیاه کم رنگ خاکستری نقره ای یا سفید کرمی می باشد.

منابع : 

نرم افزار دانشنامه دامپروری

ملجائی ، دکتر سید حسن - کتاب پرورش بوقلمون و بیماری های آن

دکتر مراد علی - کتاب پرورش طیور گوشتی -1382-انتشارات دانشگاه تهران زهری

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر

وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین

وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق

بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

 ***  این مقاله ترجمه ای است ***
گوسفند حیواناتی چند منظوره هستند که برای گوشت ، شیر ، پشم ، پوست و پوست آنها پرورش داده می شوند. در حالی که قرن ها از آنها برای کنترل پوشش گیاهی ناخواسته استفاده شده است ، چرا با استفاده از روش های جدید به عنوان یک سرویس مبتنی بر هزینه فرصتی نسبتاً مناسب برای تولید کنندگان گوسفند است. گوسفندها همچنین یک الگوی تحقیقاتی پرطرفدار هستند و برخی از تولیدکنندگان مشاغلی را تهیه کرده اند که حیوانات یا سایر محصولات (به عنوان مثال خون) را برای زیست شناسی تهیه می کنند.

بنابراین ، یکی از اولین و مهمترین تصمیمی که یک چوپان باید اتخاذ کند ، تصمیم گیری در مورد جنبه (های) تولیدات گوسفند است که باید روی آن متمرکز شود. در حالی که بیشتر نژادهای گوسفند چند منظوره است ، اکثر آنها به بهترین وجه مناسب گوشت یا شیر و یا تولید پشم هستند - به ندرت هر سه. شیوه های تولید معمولاً بسته به هدف گله متفاوت است.

گوسفند گوشت

در ایالات متحده ، بیشتر گوسفندان و بره ها حیواناتی از نوع گوشت هستند که در درجه اول برای تولید بره های گوشتی یا نژادهای دو منظوره نگهداری می شوند که هم برای تولید گوشت و هم برای پشم نگه داشته می شوند. تولید گوشت نیز یک مرکز سودآوری قابل توجه در لبنیات گوسفند است.

تولید کنندگان گوسفند گوشت یا بره های ذبح یا گوسفند را می فروشند. بره های ذبح معمولاً برای ذبح فوری خریداری می شوند. در ایالات متحده ، میانگین وزن کشتارگاه برای یک بره پردازش شده در گیاهان با نظارت فدرال حدود 136 پوند است. بره هایی که در بازارهای قومی فروخته می شوند بسیار سبک تر هستند ، معمولاً کمتر از 100 پوند. به طور فزاینده ، بازاری برای بره های ذبح با هر وزن وجود دارد.

بره های تغذیه کننده بره هایی هستند که معمولاً قبل از برداشت از آنها به وزن های سنگین تری تغذیه می شوند و یا چرا می گیرند. بره های فیدر از نظر وزن معمولاً از 50 تا 100 پوند است. معمولاً تقاضا برای 60 تا 90 پوند بره بالاترین میزان را دارد. فزاینده های گوشت گوسفند به طور فزاینده ای برای این بره های سبک وزن باید رقابت کنند.

در یک شرکت گوسفند گوشت ، عوامل اصلی تعیین کننده سودآوری عبارتند از: درصد بره ، نرخ رشد بره و قیمت بازار. مگر در مواردی که منابع علوفه ای فراوان باشد و یا هزینه های خوراک آنها بسیار کم باشد ، به دست آوردن سود از یک میش که فقط یک بره می ریزد ، دشوار است ، به خصوص در مناطقی که شکار زیاد است.

تغذیه بره گوسفند
تغذیه بره تجاری یک شرکت سنتی گوسفند در ایالات متحده است و در کشورهای دیگر رواج بیشتری پیدا کرده است. در بعضی از مناطق ایالات متحده ، تغذیه بره یک کار فصلی است که در پاییز و زمستان اتفاق می افتد ، پس از اینکه مراتع متوقف شدند رشد و باقی مانده های محصول برای چراگاه وجود دارد. در مناطق دیگر (به عنوان مثال تگزاس ، کلرادو و کمربند ذرت) تعداد زیادی خوراک گوسفند در طول سال کار می کنند. بسیاری از کشاورزان بره های خود را از بیرون تغذیه می کنند.

در یک شرکت تغذیه بره ، بره های فیدر (50 تا 100 پوند) خریداری شده و تغذیه می شوند تا وزن 100 پوند تمام شود. یا بیشتر. علاوه بر قیمت خرید بره ها ، بدیهی است که عمده هزینه بره های تمام شده برای خوراک است. بره ها را می توان در رژیم های مختلفی به پایان رساند: جیره های کامل گلوله ، جیره های کامل دانه یا رژیم های غذایی علوفه ای بالا. درآمدهای ارزان قیمت غالباً بر روی مرتع یا عواقب زراعی بر روی گوسفندها قرار می گیرد. بره ها همچنین در فیدهای جانبی جانبی می توانند به پایان برسند. دانه های مقطر و سایر کالاهای تولیدی به طور فزاینده ای برای تغذیه بره ها استفاده می شود.

پشم گوسفند

پشم نخستین کالایی بود که در سطح بین المللی داد و ستد می شد و محصولی است که عموم مردم بیشتر با گوسفندان در آن ارتباط دارند. با این حال ، اهمیت پشم (به عنوان یک محصول) نسبت به گوشت به طرز چشمگیری کاهش یافته است. در اوایل دهه 1900 ، بیشتر درآمد یک شرکت گوسفند از فروش پشم بود. امروز ، این روش دیگری است. در حالی که پشم هنوز در بسیاری از مزارع گوسفند مهم است ، بره ها تقریباً همیشه بیشتر درآمد را در مزارع گوسفند دارند. پشم خوب بیشترین پول را در بازار کالا به ارمغان می آورد.
ارزش رو به کاهش پشم نسبت به گوشت ، همراه با کاهش تعداد پوست گوسفند ، نه تنها در ایالات متحده بلکه سایر کشورها به گسترش گوسفند مو کمک کرده است. تخمین زده می شود که تقریبا 10 درصد از جمعیت گوسفند جهان گوسفند مو هستند. طبق یک مطالعه NAHMS در سال 2011 ، 21.5 درصد از عملیات گوسفند در ایالات متحده نژادهای گوسفندی مو پرورش داده است.

گوسفندهای مو به طور طبیعی کتهای خود را (مخلوطی از الیاف مو و الیاف پشم) ریخته و به طور معمول نیازی به برش ، خرد کردن یا لنگر انداختن دم ندارند. گوسفندهای مو (از نوع گرمسیری) نسبت به گوسفندهای پشم نسبت به انگلهای داخلی (کرمهای دستگاه گوارش) و سایر آفات مقاوم تر هستند. علاوه بر این ، نژادهای گوسفند مو دارای بسیاری از خصوصیات باروری مطلوب ، مانند بلوغ زودرس ، پرورش خارج از فصل و باروری هستند.

گوسفندهای مو معمولاً به عنوان یک جایگزین "مراقبت آسان" در مورد گوسفندهای پشمی و سیستمهای سنتی تولید پرهزینه تولید می شوند. میش های گوسفند مو اغلب در مراتع بره زده می شوند. بره ها معمولاً چمنزار هستند. بره های گوسفند مو معمولاً نسبت به بازارهای کالایی که تمایل به بره های سنگین و بهتری دارند ترجیح می دهند در بازارهای قومی مناسب تر باشند. در عین حال گوسفندان مو نیز در سیستم های تولید فشرده تر فعالیت خواهند کرد.

از آنجا که تولید گوسفند مو همچنان به رشد خود ادامه می دهد ، ممکن است بازار خوبی برای سهام پرورش گوسفند مو ایجاد شود. بسیاری از تولیدکنندگان گوسفند ، بره های میش را به عنوان انبار پرورش و بره های نر خود را برای گوشت می فروشند.

لبنیات گوسفند

گوسفند هزاران سال شیر خورده شده است و مدتها قبل از شیر دادن اولین گاو ، شیر گرفته می شد. صنعت تجارت گوسفند لبنی جهان در اروپا و کشورهایی که در نزدیکی دریای مدیترانه قرار دارند متمرکز شده است. صنعت گوسفند لبنی در ایالات متحده بسیار اندک است. بیشتر لبنیات گوسفند در مناطق میانه غربی فوقانی (ویسکانسین و مینه سوتا) ، کالیفرنیا و ایالت های جدید انگلستان واقع شده اند.

شیر گوسفند معمولاً در پنیرهای لذیذ تهیه می شود. مقداری شیر به ماست و بستنی درست می شود. شیر تازه گوسفند به ندرت مصرف می شود. شیر را می توان برای تبدیل به پنیر (یا سایر محصولات) به یک پردازنده فروخت و یا شیر را می توان در داخل مزرعه توسط تولید کننده فرآوری کرد و به عنوان یک محصول با ارزش افزوده به بازار عرضه کرد.

در حالی که هر نژاد گوسفند را می توان شیر داد ، نژادهای تخصصی گوسفند لبنی نیز وجود دارد ، دقیقاً مانند نژادهای مختلف گاو و بز برای تولید لبنیات. دو نژاد گوسفند لبنیاتی که در ایالات متحده پرورش یافته اند ، شرق فرایزی و لا هستند. Awassi ، نوعی لبنیات از خاورمیانه ، اخیراً از طریق جنین و مایع منی به آمریکا معرفی شده است.

نژادهای غیر لبنی که به بهترین وجه با محصولات لبنی سازگار هستند ، دورست و پولیپای هستند. آنها فقط به ازای هر شیردهی 100 تا 200 پوند شیر تولید می کنند ، در حالی که تلاقی بین نژادهای خانگی و نژادهای لبنیات تخصصی در هر شیردهی به طور متوسط ​​250 تا 650 پوند شیر است. علاقه ای به ایجاد گوسفند موی لبنی با عبور از کتاهدین با لا وجود دارد.

نیازهای غذایی میش های لبنی به طور قابل توجهی بیشتر از میش هایی است که برای گوشت و / یا پشم پرورش می یابد. نیاز کل خوراک به ژنتیک و طول مدت شیردهی بستگی دارد. توجه به این نکته ضروری است که برخی از خوراکها می توانند طعم های نامطلوب به شیر (به عنوان مثال غذای ماهی) منتقل کنند و در طول شیردهی نباید به مقدار زیادی تغذیه شوند. میش های لبنی بالاترین میزان نیاز آبی برای هر طبقه گوسفند را تقریباً سه گالن در هر سر در روز دارند.

کنترل پوشش گیاهی

استفاده از گوسفند برای چرای سفارشی می تواند سودآورترین شرکت گوسفند باشد. در حالی که تقاضا برای گوسفند و پشم محدود به نظر می رسد ، به نظر می رسد جامعه مایل است مبلغی "نامحدود" برای بهبود محیط زیست هزینه کند. به طور فزاینده گوسفند (و بز) به عنوان روشی طبیعی و دوستدار محیط زیست برای مدیریت مناظر مشاهده می شوند. در عین حال ، مدیران زمین نمی خواهند صاحب گوسفند شوند. آنها می خواهند خدمات چرایی را منعقد کنند.

هنگام توسعه یک تجارت چرایی مبتنی بر هزینه ، فاکتورهای زیادی وجود دارد که باید در نظر بگیرید: هزینه نرده شمشیربازی ، آبرسانی ، نیاز به بررسی روزانه حیوانات و مکانی برای نگهداری گوسفندان هنگام کار نکردن. شمشیربازی معمولاً محدودیت عمده است. شکارچیان ممکن است در مکانهای از راه دور مشکلی ایجاد کنند. در صورت مشاهده سایت ، عموم مردم ممکن است انتظار داشته باشند که گوسفندان به پناهگاه دسترسی پیدا کنند. واکسینه کردن گوسفندان برای هاری ایده خوبی است. ممکن است مورد نیاز باشد

در حالی که می توان از هر نوع گوسفند برای چرای گاو استفاده کرد و کنترل پوشش گیاهی را می توان با تولید ترکیب کرد ، گله ای از پرورش دهندگان بالغ می توانند بهترین انتخاب باشند. آنها ساده تر هستند و می توانند به خوردن گونه های گیاه نامطلوب گیاه فشار بیایند بدون اینکه تأثیر منفی بر روی بهره وری بگذارند.

با گذشت سالها از گوسفندان برای کنترل پوشش گیاهی ناخواسته در باغات ، تاکستانها ، گورستانها و مزارع درخت کریسمس استفاده شده است. آنها زیر خطوط برق ، در پارک های ملی و میادین جنگی تاریخی ، در استراحتگاه های اسکی و در مناطق شهری چرند کرده اند. از آنها برای کنترل علفهای هرز مضر استفاده شده است. در مقایسه با بزها ، نگهداری آنها آسانتر است ، راحت تر اداره می شوند ، کمتر مخرب هستند و با حفظ مناظر چمن ، کار بهتری انجام می دهند. با این حال ، بزها انتخاب مهمی برای کنترل برس ، درختچه و نهال درخت هستند.

دام معمولاً به عنوان حیوانات اهلی پرورش داده شده در محیط کشاورزی برای تولید نیروی کار و کالاهایی مانند گوشت ، تخم مرغ ، شیر ، خز ، چرم و پشم تعریف می شود. این اصطلاح گاهی اوقات صرفاً به مواردی که برای مصرف کشیده می شود ، اطلاق می شود ، در حالی که بعضی اوقات فقط به نشخوارکنندگان زراعی مانند گاو و بز اطلاق می شود.  اسب ها دام در ایالات متحده محسوب می شوند.  گوشت خوک ، گوشت گوساله ، گوشت گاو و بره را به عنوان دام و تمام دام ها را به عنوان گوشت قرمز طبقه بندی می کند. مرغ و ماهی در این دسته قرار نمی گیرند. 

اصلاح ، نگهداری و ذبح دام ، معروف به

دامپروری ، مؤلفه ای از کشاورزی مدرن است که از زمان انتقال بشریت به کشاورزی از شیوه های زندگی شکارچی-جمع آوری ، در بسیاری از فرهنگ ها عملی شده است. شیوه های دامپروری در فرهنگ ها و دوره های زمانی مختلف متفاوت بوده و همچنان در جوامع بی شماری نقش عمده اقتصادی و فرهنگی را ایفا می کند.

شیوه های دامپروری عمدتاً به سمت دامپروری فشرده تغییر یافته است ، که بعضاً به عنوان "کارخانه دامداری" خوانده می شود. اکنون بیش از 99٪ دام ها در ایالات متحده از این طریق پرورش یافته اند. [4] دامپروری فشرده حیوانات باعث افزایش بازده بازده های تجاری مختلف می شود ، اما همچنین تأثیرات منفی بر رفاه حیوانات ، محیط زیست و بهداشت عمومی گذاشته است. به طور خاص ، دامها ، به ویژه ذخایر گوشت گاو ، لبنیات و گوسفند ، تأثیر بزرگی در انتشار گازهای گلخانه ای از کشاورزی دارند. با توجه به این تأثیرات منفی ، اما همچنین به دلایل کارآیی کشاورزی (به مواد غذایی در مقابل خوراک مراجعه کنید) ، در یک طرح ذکر شده از کاهش چشمگیر دام حداقل برخی از حیوانات (به عنوان مثال گاو) در برخی کشورها تا سال 2030 استفاده شده است.

پرورش حیوانات در طول انتقال فرهنگی به جوامع زراعی ساکن از شیوه های زندگی شکارچی جمع آوری می شود. حیوانات وقتی کنترل می شوند که شرایط پرورش و زندگی آنها توسط انسان کنترل شود. با گذشت زمان ، رفتار جمعی ، چرخه حیات و فیزیولوژی دام به طور اساسی تغییر کرده است. بسیاری از حیوانات مزرعه مدرن برای زندگی در طبیعت بی روح هستند.

سگ در اوایل اهلی شده بود. سگها از حدود 15000 سال پیش در اروپا و خاور دور ظاهر می شوند.  بزها و گوسفندها در حوادث متعدد زمانی بین 11000 تا 5000 سال پیش در جنوب غربی آسیا اهلی شدند. [13] خوک ها توسط 8،500 سال قبل از میلاد مسیح در خاور نزدیک  و 6000 سال قبل از میلاد در چین اهلی شدند.  اهلی کردن اسب به حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح است.  گاوها از حدود 10.500 سال پیش اهلی شده اند.  مرغها و طیور دیگر ممکن است حدود 7000 سال قبل از میلاد مسیح اهلی شده باشند

گوسفند حیوانات اهلی هستند که به دلیل پشم ، گوشت و شیر در مزارع پرورش می یابند.
همراه با بز ، خوک و گاو ، گوسفندان جزو اولین حیواناتی بودند که اهلی شدند. طبق گزارش فائو ، گوسفندان دارانی هستند که بیشترین تعداد نژادهای ثبت شده را دارند. نژادهای گوسفند را می توان با توجه به هدف اصلی که برای آنها پرورش داده شده است ، نوع الیاف تولید شده و یا به خصوصیات جسمی خاصی طبقه بندی کرد. برای شماره گوسفندان جهان ، اینجا را ببینید.

گوشت گاو و پشم گوسفند
در رابطه با معیارهای طبقه بندی هدف اصلی ، نژادهای خاصی برای گوشت آنها ، بقیه برای پشم آنها پرورش می یابد. انواع مختلفی از انواع مختلف وجود دارد و برخی از نژادها می توانند یک هدف دوگانه داشته باشند ، مانند گوسفند گوشت پشم متوسط ​​که عمدتاً برای گوشت آنها پرورش می یابد اما پشم متوسط ​​تولید می کند.

نژادهای مختلف گوسفند برای انواع مختلف پشم
Texel و Dorset انتخاب خوبی برای تولید گوشت هستند در حالی که بهترین پشم از گوسفندهایی که در درجه اول برای این الیاف پرورش می یابد بدست می آید. نژاد Merino ، Rambouillet ، Blue Faces Leicester و Corriedale از معروف ترین گوسفندان از نوع پشم هستند.

همه پشم ها کاربرد آن را پیدا می کنند
بسته به بسته بودن درشت بودن فیبر و سایر خصوصیات از قبیل طول فیبر و ترد ، از پشم برای مقاصد مختلف استفاده می شود. اما بدون در نظر گرفتن نژاد تولید شده ، پشم الیافی بسیار متنوع است و دارای کیفیت های مختلفی است و تمام پشم ها از بهترین و درشت ترین موارد استفاده از آن است.

پشم بسیار ریز در درجه اول برای لباس مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که از پشم درشت در فرش و مبلمان مانند پرده یا ملافه استفاده می شود. یک گوسفند مجرد حدود 4/4 کیلوگرم پشم در سال فراهم می کند ، معادل 10 یا بیشتر متر پارچه. این برای شش ژاکت ، سه ترکیب کت و شلوار و شلوار کافی است تا یک مبل بزرگ یا 15 صندلی را بپوشانید.